B.E.> “…а также белорусском репортере газеты "Новы час" Дмитрии Галко, которые вели съемку в городе.”
Есть такое издание, ни русского, ни английского не понимает, пишет только на белорусском, читатели соответствующие:
Прарасійскія актывісты ў Марыупалі не ведаюць імёнаў сваіх загінулых аднадумцаў і не спяшаюцца іх гераізаваць. Бо ніхто, падобна, не спяшаецца паўтарыць іхны лёс.
Харкаў — гэта ўкраінскі Сталінград. У тым сэнсе, што стаўкі сапраўды вельмі высокія. Калі адняць Харкаў ад Украіны, на наступны ж дзень яна стане аграрнай дзяржавай.
«Мы тут зараз, як тыя рыбкі ў акварыюме. Плаваем ад сценкі да сценкі, тыкаемся ў шкло, і не ведаем — ці насыплюць нам корму, ці ўключаць кампрэсар або, можа, кіпяцільнік у ваду сунуць...», — лічаць харкаўскія журналісты.
// Дальше — novychas.info
В Белоруссии два типа интернет-изданий:
- бОльшая часть ориентирована на привлечение максимального числа читателей и некоторый коммерческий успех (по крайней мере, самоокупаемость) выходит на двух языках (обычно частично с белорусскоязычными статьями, с преобладанием русского), реже с переводом на европейские языки.
- очень незначительная часть объема выходит только на белорусском языке из идейных соображений. Их финансирование обычно происходит из специфических источников и к коммерческому успеху и самоокупаемости отношения не имеет. Оплачивать командировки на украинские фронты своему корреспонденту у этого конкретного издания, видимо, деньги имеются.